Afrikaanse massage en de eindeloze leegte...

Ook dit hoort bij Afrika; lange tijd geen goed WIFI hebben om jullie weer gezellig mee te laten lezen met onze fantastische reis. We gaan weer even terug naar vrijdag 3 juni... Onze eerste reisdag naar het plaatsje Sesriem.

Gisteravond hebben we echt Afrikaans gegeten, met Oryx (gemsbok), krokodil, zebra, en nog veel meer wild. Daarna zijn we snel gaan slapen, morgen weer optijd op! Om half 8 gaat de wekker.. Tijd om op te staan! Vandaag staat een trip van 335 km op de planning richting Sesriem. Na 5 km asfalt voelen waarom we een goede 4x4 hebben. Gravel, gravel, een heleboel kilometers gravel. Dat levert een hoop gehobbel en een een hele grote stofwolk achter de auto op. En jawel: bij de eerste stop is er van onze mooie grijze achterkant van de auto geen grijs meer te bekennen. De eerste kilometers zijn wat onwennig. Bijzondere borden (als ze er staan, is het niet voor niks!), links rijden en het ingehaald worden door maffe Afrikanen die als een malloot zich tussen de kuilen door manouvreren, waardoor je door de stof vervolgens even niets meer ziet. De uitzichten zijn eindeloos.. Woestijn, bergen, zo af en toe een boom met afgewisseld nog wat bavianen, oryxen, springbokken en zelf een dikdik langs de weg. Ook de bergpassen waar we overheen moeten vandaag worden goed getrotseerd, waarna we wat eten langs de kant van de weg. Met gemiddeld 50 a 60km per uur (harder mag en kan je gewoon niet) vervolgens onze weg en komen we uiteindelijk om half 6 bij onze lodge in Sesriem aan. Er was een prachtige zonsondergang achter de bergen, daarna hebben we gegeten en zijn we snel ons bed ingedoken.

Het is alweer zaterdag 4 juni! En nog maar half 5, want om 5 uur verzamelen we bij de receptie, eten we nog even wat (achteraf hadden we het light breakfast iets minder moeten geloven, maar goed), en vertrekken we met gids in een 4x4 naar de Sossusvlei. Het was ijskoud doordat wagen achterin deels open was. Vanaf onze lodge was het nog ca 60 km naar de big daddy, de grootste woestijnduin in het gebied die we ook beklommen hebben. Om half 7 mochten we het nationale park in, en binnen een mum van tijd zagen we de zon achter de duinen opkomen. Wat een prachtig gezicht was dat! Even later kwamen bij het uitkijkpunt waar de duinen begonnen. Foto's zeggen zoveel meer... maar dat was een heel mooi uitzicht. Terwijl 2 luchtballonnen gingen landen, gingen we met de gids op zoek naar spinnen in het zand. Niet veel later vonden we er een. De route ging verder over een zowaar geasfalteerde weg. Vrij bijzonder als je weet dat maar ca. 10% van alle wegen hier überhaupt geasfalteerd zijn, inclusief de 'Belgische kwaliteit wegen'. Het was prachtig, de knalrode duinen die door een combinatie van de zon en bepaalde gesteenten rood worden. Voor de laatste 5 km was het maar goed dat we niet met onze eigen Toyota reden. We moesten door een hele grote zandbak, met een zodanig veel hobbels en kuilen dat we automatisch 'van voor naar achter' zongen en als resultaat de Afrikaanse massage kregen. Gelukkig was onze gids een ervaren rijder, wel met als nadeel dat hij expres de grootste kuilen en het diepste zand uitkoos om de extra goede massage te geven. Toen we aankwamen bij de grootste duin werden we uitgedaagd hem te beklimmen. We konden in 2.5 km naar het hoogste punt van 860 meter komen, over de rug van de duin. Met genoeg drinken op zak en eigenlijk alleen wat suiker bij ons (verder een behoorlijk lege maag) gingen we zo vroeg mogelijk op pad om nog voor de warmte terug te zijn. We zijn allemaal heel ver gekomen, Pieter heeft zelfs de top van de duin met het schitterende uitzicht kunnen zien. Dik twee uur kostte het om boven te komen, en binnen 5 minuten kon je al roetsjend naar beneden. De uitzichten over de dead vlei en alle andere duinen maakte het een bizar geheel. Dode bomen in een kleigrond, volledig wit gekleurd door de uitdroging... Wauw! Echt een van de mooiste plekken op aarde. Na de uitputtingsslag was het dan eindelijk tijd voor de Afrikaanse breakfast. Je leest het goed, om half 12 na een duinbeklimming. Het was ontzettend lekker en uitgebreid, dat was heel fijn. Daarna zijn we teruggereden en nog langs de Sesriem Canyon gereden. Een kloof achter een gebergte die ik inmiddels ook zo goed als droog staat. Op de rit terug konden we weer heerlijk (dit keer wel) uitwaaien. En toen? Een zalige douche! Het zand zat overal. Tussen de tenen tot in onze oren... overal! Daarna hebben we weer heerlijk gegeten en zijn we heel vroeg ons bed in gedoken, wat waren we moe!

Vanmorgen ging de wekker ook alweer om 7 uur. Vandaag stond ook een route van 345 km op het schema naar Swakopmund, een plaatsje aan de Atlantische oceaan. Om daar te komen moesten we door gebergtes en vooral weer heel veel woestijn en leegtes. Kilometers rijden zonder iets of iemand te zien, bizar! Gelukkig ging de route ook deels over betere wegen en het laatste bewoonde stuk over asfalt. Op het laatste gedeelte hebben we zelfs flamingo's gezien! Rond een uur of 3 zijn we bij het appartement aangekomen. Een groot appartement, met bad, keuken en alles wat je verder nodig hebt. En: uitzicht op de oceaan! Tenminste, als er niet teveel mist is. Vandaag hebben we de temperatuur zien oplopen tot 31 graden in de woestijn en hier bij de oceaan is het een graad of 15. Een best verschil!

Hele lieve groetjes vanuit een prachtig Namibië!

Erik, Marry, Pieter, Eline en Martijn

PS: de foto kunnen jullie via Facebook zien, internet is zo traag dat direct uploaden hierheen heel moeilijk is. We doen ons best om ze hierop te krijgen!